لایه برداری شیمیایی پوست
یکی از روشهایی که متخصصین پوست در درمان مشکلات زیبایی پوست به کار می برند ، لایه برداری یا پیلینگ شیمیایی است که در بهبود وضعیت پوست در مشکلاتی از قبیل جوان سازی پوست ، درمان جای جوش و لک استفاده می شود.
لایه برداری پوست به ۳ گروه مختلف تقسیم می شود : لایه بردای شیمیایی، لایه برداری مکانیکی و لایه برداری با لیزر.
لایه برداری مکانیکی که شایعترین فرم آن میکرودرم ابریژن و با پاشیدن کریستالهای اکسید آلومینیوم بر روی پوست و سپس مکش منفی مجدد آن ایجاد می شود و موجب اثرات خوبی که بر کیفیت پوست می گذارد و همچنین با تاثیری که بر نفوذ داروهای پوستی دارد، کمک مهمی در درمان لک صورت است .
لایه برداری شیمیایی چگونه انجام می شود ؟
در این روشها از محلولی با یک پایه اسیدی برای جداسازی لایه خارجی و آسیب دیده پوست استفاده میشود. به این ترتیب، در حقیقت یک سوختگی شیمیایی خفیف و کنترل شده در پوست به وجود میآید و سلولهای مرده پس از جدا شدن، جای خود را به سلولهای سالم و جوان میدهند. این محلولها همچنین تحریک لایه های زیرین را برای تولید کلاژن و الاستین پوست تحریک میکنند. این ۲ عامل در طراوت و جوانی پوست نقش اساسی ایفا میکنند.
عوارضی که ممکن است لایه برداری شیمیایی داشته باشد
– باقی گذاشتن اسکار دائم
– عفونت
– تغییر دائم در توناژ پوست
– التهاب طولانی مدت
– فعال شدن ویروس تبخال
– هیپوپیگمانتاسیون یا هیپرپیگمانتاسیون دائم
– بزرگ شدن دائمی منافذ پوست (بخصوص در لایه برداری شیمیایی عمیق)
استفاده از لایه بردارهای عمیق، عوارضی مانند بیهوشی و نیاز به بستری شدن نیز ممکن است به همراه داشته باشد. این در حالی است که این فرآورده‌ها تاثیرات محدودی روی مشکلات پوستی دارند یعنی در مورد افتادگی پوست یا اسکارهای عمیق موثر نیستند، و افرادی با پوست های تیره یا پوست های حساس نمی توانند از آنها سود ببرند.